Kamu - Cerpen Cinta Lucu

KAMU
Oleh Febby Valentina

Dulu, gw pernah naksir orang, namanya Rendy, sekedar nostalgila aja yaaaa.. ini dongeng gw waktu gw masih cupu, maklum jamannya umur gw masih 13 tahun, nah lu pikir-pikir sendiri aja tu gw kelas berapa. Cerita ini dimulai saat gw bersekolah di salah satu Sekolah Menengah Pertama Negeri di Jawa Timur, alasannya ialah dasarnya gw bego dan sok tau, gw salah masuk kelas dan terpaksa harus ke ruang guru buat nanya gw ini dapet kelas mana, dan dianterlah gw ke kelas 7E, disana ada yang ketawa liat gw yang kayak orang bingung, kayaknya gw kenal, tapi diem aja lah daripada salah lagi, pas gw ngisi buku absen, ni orang nyapa gw, ia bilang kalo namanya Rendy dan ia tetangga gw, waduh tragedi alam banget ni maaak, pekikku dalam hati. Setelah berkenalan satu sama lain dan dibimbing buat mulai sekolah besok, jam pulangpun tiba, mampus deh, gw gak bawa hp dan gak ngabarin nyokab kalo hari ini pulangnya agak awal, terpaksa gw jalan kaki deh, dan kurang jelas gw denger ada yang manggil-manggil nama gw ni.
“Feeeb!” dari suaranya, ini niscaya cowo ni yang manggil gw, gw nengok ke belakang dan itu tetangga gw, alamak.
“Iya?” jawabku lirih sambil senyum maksa.
“Kok jalan kaki? Bareng saya aja, kan kita searah?”
“Endak.. Endak, saya jalan aja” kataku sambil nyelonong jalan aja deh.

Kamu
 Deskripsi perihal gw waktu jaman SMP, tubuh gw putih kurus pendek, gaya bicara medok soalnya gw orisinil jawa tengah, dan deskripsi perihal Rendy, tinggi putih kurus juga, ganteng tapi cupu . Lanjut ke dongeng tadi.
“Ayo!” ajaknya lagi.

Pikiran gw mulai gak karuan, ni orang ngapain maksa ya? Jangan-jangan ia mau merkosa gw? Jangan-jangan ia mau nyulik gw, dasar paranoid ya gini deh, dengan begonya gw lari alasannya ialah pikiran gw yang super bego itu, dengan nafas ngos-ngosan gw sampe ke rumah, orang rumah pada gundah liat gw kayak abis liat setan.
“Kamu kenapa?” Tanya nyokap gw bingung
“Dikejar hantu bu!” ceplos gw asal-asalan.
“Ya wes, ibu mau arisan, jaga rumah ya?”
“Bu, rumah kan nggak bisa jalan, apanya yang dijaga?” celoteh gw lagi.
“Yo karepmu wes” jawab ibu gw sekenanya.

Tiba-tiba hp gw bunyi, aduh gw lupa naruh hp gw dimana, gw acak-acak aja deh daerah tidur gw, dan ketemulah nyawa gw, hahaha lebay banget deh. Setelah gw buka, gila nih ada 22 panggilan dan 7 SMS, ini ada fans gres gw ya selain pak Supri si tukang bakso depan rumah, eh ni hp bunyi lagi, gw angkat deh, dan dor! Silahkan lu tebak siapa yang ngefans sama gw?
“Feb, ni Rendy, tadi kenapa lari? Aku kan cuma ngajakin pulang bareng aja! Kan kasihan kalo kau mesti jalan, rumah kita searah dan tadi hampir hujan, kau kehujanan nggak?”

Mak, iki opo yo? Jantung berpacu sangat cepat, peluh bercucuran deras, ada rasa senang tapi aneh, nggak tau kapan, gw malah senyum-senyum sendiri jadinya.
“Heh wong edan! “
“Ah kowe..!”
Ini ia ni adik gw, namanya Ardi, kayaknya paling nggak suka kalo gw bahagia, ehm mungkin itu hanya perasaan gw, ia baik kok, walaupun kadang ngeselin. Gw nggak dengerin tu omongan adik gw, pribadi aja gw kunci kamar gw agar nggak ada yang ganggu imajinasi gw. Sejenak gw mulai bayangin Rendy, diotak gw cuma ada Rendy, waduh payah ni, gw ini udah bego, kalo gw mikirin ni orang, otak gw ntar tambah penuh dan so? Tambah bego lah gw nanti, bu piye iki? Aku mumet.

Keesokan harinya, bro and sist hari ini pertama kalinya gw make seragam SMP, hari pertama ini gw gak mw telat, harus perfect, you knowlah. Tapi emang dasar gw bego ya gini deh, telat dan gw harus lari secepat mungkin ke kelas agar gak makin usang telatnya, brruuuuuuk, oh no! gw jatuh dan hampir nyebur kolam ikan gara-gara gesekan samaaaa..
“Murid aliran gres ya?”
Gw mengamatinya lekat-lekat dari ujung kaki hingga ujung kepala, kayaknya pernah liat, siapa yeee.
“Dek, saya ngajak ngomong kau lho!” sapanya yang membuyarkan semua ingatanku.
“Iya kak”
“Telat ya? Ya udah cepetan masuk, kelas 7E belom ada guru kok”

Buset dah, ni orang tau kelas gw, jangan-jangan ni orang juga tau nama gw yak? Ah bodo amat lah, pribadi aja gw masuk kelas dan mata gw pribadi berpusat ke Rendy, mak kuwi pangeran ku, nggantenge masyaowoh.. Rendy nyamperin gw dan kaki gw gemeteran, tiba-tiba keringet gw netes, jantung gw dag dig dug, hoy! Berhenti! Jangan bikin gw tambah keliatan bego di depan pangeran cita-cita gw dong.
“Tuh kan telat? Mending tadi SMS aku, berangkat bareng”
“Endak usah, nanti ngrepotin”

Weleh, tau gini tadi gw SMS elu sayang, gila ni gejala nih, gejala kalo si pangeran kera naksir gw, eh maksud gw pangeran cinta. Eh Pak Fisika udah dateng, heleh asem, ora ngenak-ngenakke wong PDKT, pak fisika nerangin blablablabla yang gw gak bakal ngerti, sek pak, tak tinggal turu yo. Kira-kira 1 jam kemudian
“Febri!!!”
“Nggih?”
“Diterangkan malah tidur! Nggak sopan!”
“Nyuwun ngapunten nggih pak”

Samar-samar gw liat Rendy ngamatin gw, ahhhh, memalukan. Teeet, jam ganti pelajaran, Rendy nyamperin gw.
“Kamu kenapa? Sakit? Kurang tidur?”
Aduh perhatian bangeeet, eh ini gw jawab apa ya? Kok jadi gugup, linglung, bego, mana kewarasan gw ni? Coba lu bayangin kalo dihadapan lu ada cwo cakep yang lu suka lagi natap mata lu dan ngasih perhatian yang niscaya lu suka banget.
“Aww! Kebelet pipis”
“Apa?”

Ups gw salah ngomong, biasa ni kalo gw lagi gugup suka kebelet pipis gitu, oh Tuhan, jangan buat saya malu, kali ini ajaa pleaseeeee.
“Oiya, nanti malem ayahku ultah, katanya saya disuruh ngajak temen, mau ditraktir, kau ikut ya?”
“Aku?”
“Iya, ya? Please banget!”
“Liat-liat waktu dulu ya?”
“Usahain dateng ya?”
Gw gak menjawabnya, hanya tersenyum, bisa diartikan kalo gw niscaya akan mengusahakan hal itu, tapi tetep akal-akalan jual mahal lah, padahal gw seneng banget deh bisa kayak gini, cuma yang special aja lho yang bisa ikut program keluarga kayak gini, kayak gw udah jadi istrinya aja ya? Whahahaha.

Oke deh, sehabis cap cip cup milih baju, Rendy jemput gw, alasannya ialah kami tetangga, gk makan waktu usang buat sampe ke kediaman Rendy, weleh, disini gak ada program apa-apa, masuk rumahnya pun ortunya pada keluar, ia malah ngasih gw setangkai mawar merah kesukaan gw, terus ia nyium kening gw dan bilang I LOVE YOU. Ini bener ya? Gw gak lagi mimpi kan? Tubuh gw gemetar hebat, lemes tapi seneng banget, gw ketawa dan masih gak percaya.
“Hey?” sapanya lembut
“Rendy, saya nggak lagi mimpi kan?”
“Nggak kok, saya sayang kamu”
Dia meluk gw dan bilang kalo ia boong agar bisa ngajak gw kerumah dia, gak papa deh kalo boongnya bagus kayak gini, hahaha, kini gw dan ia resmi pacaran deeeeeeeeeh.

PROFIL PENULIS
Hei, namaku Febby Valentina , panggil aja Febby, tinggal di Semarang, lagi iseng bikin cerpen, kalo suka silahkan like and share, atau yg mau tanya silahkan hubungi aku
Facebook: Febby Valentina => email: Febbyvalentina66@yahoo.com
Twitter: @Feeebby (Febby Valentina)
kritik/saran diperluin kok, buat membangun agar cerpen ak lbh baik ke dpnnya
thank u guys :)

Iklan Atas Artikel

Iklan Tengah Artikel 1

Iklan Tengah Artikel 2

Iklan Bawah Artikel